40حدیث دررابطه با حضرت زهرا(س)

ارزش شناخت فاطمه علیها السلام
1 . امام صادق علیه السلام می فرمایند:«... فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد  ادرک لیلة القدر; (1) هر کس به شناخت حقیقی فاطمه علیها السلام دست یابد،  بی گمان شب قدر را درک کرده است .»

مغایرت های زمان ما

ما امروزه خانه های بزرگتری داریم اما صاحب خانواده های کوچکتری هستیم!

راحتی بیشتری داریم اما زمان کمتر!

صاحب مدارج تحصیلی بالایی هستیم اما درک عمومی پایین تری داریم!

آگاهی بیشتری داریم اما قدرت تشخیص مان کمتر شده است!

تعداد متخصصان بیشتر شده است اما به همان میزان مشکلات مان نیز افزایش یافته است!

و علیرغم افزایش داروها، سلامتی کمتری داریم!

بدون ملاحظه ایام را می گذرانیم،

خیلی کم می خندیم،

با سرعت بسیار زیاد رانندگی می کنیم،

خیلی زود عصبانی می شویم،

تا دیر وقت بیدار می مانیم،

با خستگی فراوان از خواب بر می خیزیم،

خیلی کم مطالعه می کنیم،

اغلب اوقات خود را صرف تماشای تلویزیون می کنیم،

و ...  به نُدرت دعا می کنیم!

مایملک مان چندین برابر شده اما به همان میزان از ارزشهایمان کاسته شده است!

خیلی زیاد صحبت می کنیم،

به اندازه کافی عشق نمی ورزیم

و بسیار دروغ می گوییم!

زندگی ساختن را یاد گرفته ایم اما زندگی کردن را نه!

به جای آنکه زندگی را به سالهای عمرمان بیفزاییم، فقط  سالهای عمر را به زندگی مان افزوده ایم!

ساختمان هایمان بلندتر شده اند اما طبع مان کوتاه تر!

بزرگراه هایمان پهن تر شده اما دیدگاه هایمان باریکتر!

بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم!

بیشتر می خریم اما کمتر لذت می بریم!

ما تا کره ماه رفته و برگشته ایم!

اما قادر نیستیم برای ملاقات همسایه جدیدمان از یک سوی خیابان به آن سو برویم!

البته در بیشتر اوقات کافی است تنها چند پله را به بالا یه پایین طی کنیم! البته بدون در نظر گرفتن تکنولوژی (آسانسور)!!!

فضای بیرون را فتح کرده ایم اما فضای درون را نه!

ما اتم را شکافته ایم اما تعصبات کور را نه!

بیشتر می نویسیم اما کمتر یاد می گیریم!

بیشتر برنامه می ریزیم اما کمتر به انجام می رسانیم!

عجله کردن را خوب یاد گرفته ایم اما صبر کردن را نه!

درآمد های بالاتری داریم اما اصول اخلاقی پایین تر!

کامپیوترهای متعددی می سازیم تا اطلاعات بیشتری را نگهداری کنیم!

تا رونوشت های بیشتری تولید کنیم!

اما ارتباطات کمتری داریم!

کمیت بیشتر در برابر کیفیت کمتر!

اکنون زمان غذاهای آماده اما دیرهضم است!

زمان مردان بلند قامت اما شخصیت های پست!

زمان سودهای کلان اما روابط سطحی!

فرصت بیشتر اما تفریح کمتر!

تنوع غذایی بیشتر اما تغذیه ناسالم تر!

درآمد بیشتر اما طلاق بیشتر!

منازل رویایی اما خانواده های از هم پاشیده!

به همین دلیل است که پیشنهاد می کنیم از امروز هیچ چیز را برای موقعیت های خاص نگذارید،

زیرا هر روز زندگی یک موقعیت خاص است!

در جستجوی دانش باشید، بیشتر بخوانید، به تماشای زیبایی های طبیعت بنشینید

بدون آنکه توجهی به نیازهایتان داشته باشید!

زمان بیشتری را با خانواده و دوستانتان بگذرانید!

غذای مورد علاقه تان را بخورید و جاهایی را که دوست دارید، ببینید!

زندگی فقط حفظ بقاء نیست،

بلکه زنجیره ای از لحظه های لذت بخش است!

بهترین و مورد علاقه ترین وسایل تان را همین امروز استفاده کنید،

و برای روز مبادا نگه ندارید!

بهترین زمان استفاده همان لحظه ای است که دوست دارید از آن استفاده کنید!

عباراتی مانند «یکی از این روزها» و «روزی» را از فرهنگ لغت خود خارج کنید!

بیایید کارهای مورد علاقه ای را که قصد داشتید «یکی از این روزها» انجام بدهیم،

همین امروز انجام دهیم!

بیایید به خانواده و دوستانمان بگوییم که چقدر آنها را دوست داریم!

هیچ چیزی را که می تواند به خنده و شادی شما بیفزاید به تأخیر نیاندازید!

هر روز، هر ساعت و هر دقیقه خاص است،

و شما نمی دانید که شاید آن می تواند آخرین لحظه باشد!

اگر شما آنقدر گرفتارید که وقت ندارید این پیغام را برای کسانیکه دوستشان دارید بفرستید،

و به خودتان می گویید که «یکی از این روزها» آنرا خواهم فرستاد،

فقط کمی فکر کنید...

«یکی از این روزها» ممکن است شما اینجا نباشید که آنرا بفرستید!

ناگهان چقدر زود دیر می شود...

یاعلی!

مادر؛ واژه ای غریب+دانلود

مادر...

واژه‌ای غریب و در عین حال نشسته در عمق قلب هر انسان.

غریب از آن جهت که شناخت عظمت و عمق وجودی مادر، برایمان ناممکن است؛

و نشسته در عمق قلب هر انسان، از آن سو که محبتی که مادر به فرزندانش ارزانی می‌دارد، همچون بارقه‌ای از نور، عمق قلب انسان را سرشار از روشنایی و حرارت می‌کند.

و سالروز میلاد برترین زن عالم هستی، حضرت مادر، بهانه‌ایست زیبا، برای یادآوری مقام با عظمت مادر.

باشد که قدردان لحظه لحظه‌ی با مادر بودنمان باشیم و اگر از دستش داده‌ایم، به یاد روزهای گذشته خوب با مادر بودن، برای شادی‌اش فاتحه‌ای نثار کنیم.

به بهانه‌ی روز مادر / امان از درد دل مادران شهیدان مفقود الاثر

توضیح اضافه‌ای لازم نیست.
این مادر حرف‌ها دارد برای من، برای تو، برای ما.
حرف‌هایی که شاید همین چند جمله‌اش کافی باشد تا شاید ذره‌ای بفهمیم، در دل داغ دیده‌اش چه می‌گذرد.
امان از درد دل مادران شهیدان مفقود الاثر.

و نمی‌دانم خدا، با آنانی که بر روی خون این شهدا پا می‌گذارند چه خواهد کرد…

دانلود:مادر شهید کجاست؟

انواع حجاب

حجاب چشم

قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ (نور؛30) ای رسول ما به مردان مؤمن بگو تا چشم‎ها را از نگاه ناروا بپوشند.

قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ(نور؛31) ای رسول به زنان مؤمن بگو تا چشم‎ها را از نگاه ناروا بپوشند.

حجاب در گفتار

 

نوع دیگر حجاب و پوشش قرآنی، حجاب گفتاری زنان در مقابل نامحرم است:

فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ(احزاب؛32) پس زنهار نازک و نرم با مردان سخن نگویید؛ مبادا آن که دلش بیمار (هوا و هوس) است به طمع افتد.

حجاب رفتاری

نوع دیگر حجاب و پوشش قرآنی، حجاب رفتاری زنان در مقابل نامحرم است. به زنان دستور داده شده است به گونه‎ای راه نروند که با نشان دادن زینت‎های خود باعث جلب توجه نامحرم شوند

وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ(نور؛31) و آن طور پای به زمین نزنند که خلخال و زیور پنهان پاهایشان معلوم شود.

از مجموع مباحث طرح شده به روشنی استفاده می‎شود که مراد از حجاب اسلامی، پوشش و حریم قایل شدن در معاشرت زنان با مردان نامحرم در انحای مختلف رفتار، مثل نحوه‌ی پوشش، نگاه، ‌حرف زدن و راه ‎رفتن است.
بنابراین، حجاب و پوشش زن نیز به منزله‌ی یک حاجب و مانع در مقابل افراد نامحرم است که قصد نفوذ و تصرف در حریم ناموس دیگران را دارند. همین مفهوم منع و امتناع در ریشه‌ی لغوی عفت نیز وجود دارد؛

حجاب و عفت

دو واژه‌ی «حجاب» و «عفت» در اصل معنای منع و امتناع مشترک‎اند. تفاوتی که بین منع و بازداری حجاب و عفت است، تفاوت بین ظاهر و باطن است؛ یعنی منع و بازداری در حجاب مربوط به ظاهر است، ولی منع و بازداری در عفت، مربوط به باطن و درون است؛ چون عفت یک حالت درونی است، ولی با توجه به این که تأثیر ظاهر بر باطن و تأثیر باطن بر ظاهر، یکی از ویژگی‌های عمومی انسان است؛ بنابراین، بین حجاب و پوشش ظاهری و عفت و بازداری باطنی انسان، تأثیر و تأثّر متقابل است؛ بدین ترتیب که هرچه حجاب و پوشش ظاهری بیش‌تر و بهتر باشد، این نوع حجاب در تقویت و پرورش روحیه‌ی باطنی و درونی عفت، تأثیر بیش‌تری دارد؛ و بالعکس هر چه عفت درونی و باطنی بیش‌تر باشد باعث حجاب و پوشش ظاهری بیش‌تر و بهتر در مواجهه با نامحرم می‎گردد.

حرف حساب

 ارزش انسـان بـه عقـل، فکـر، ایـمان، اخلاص، علم، عمل، رشد و انتخاب احسن اوست. اما برای هریک از  این کمالات، آفاتی است که اگر آفریدگار هستی، انسان را به حال خود واگذارد و پیامبران را به یاری او نفرستد،گرفتار انحرافات گوناگون خواهد شد:

شیطنت های خود را عاقلانه می پندارد؛ فکر خود را در موارد بیهوده بکار می برد؛ گرفتار باورهای نادرست می شود و به جای حق به انواع باطل می گراید؛ در عمل، راه مستقیم را وانهاده، به راههای انحرافی می رود؛ به جای آموختن علم مفید، به سراغ دانستنیهای بی سود و زیان مند می رود؛ هر روز بر آمار مفاسد و آلودگی های خویش می افزاید و بجای انتخاب احسن در گزینش دوست، همسر، شغل و سایر امور شخصی، اجتماعی و سیاسی،در پی هوس های خود یا دیگران می افتد که عاقبت سر از حسرت و خسارت درمی آورد.

برخلاف گمان ما، پیشرفـت صـنعت و فنــاوری و گـستـرش مراکز علمی و دانشگاهی و ارتباطات مـاهـواره­ای و ایـنتـرنتی و افزایش آمار محققان و دانشمندان در رشته­هـای مختلف، عدالت، امنیت، صداقت، امانت، وفاداری، جوانمردی، ایثـار و امثال آن را  برای بشر به ارمغان نیاورده است.

چه بسیار افرادی که از وسایل ارتباطی گوناگون بهره­مندند، اما رابطه صمیمی ندارند. ابزار ارتباط هست، اما خود ارتباط نیست. چه بسیارند کسانی که هر روز بر دانششان افزوده می­شود، اما بر سوز و عشق آنها برای خدمت به دیگران، هیچ؛ حتی از یک سلام به دیگران دریغ می کنند.

هر روز که از عمر جهان می گذرد، بشر هرچه بیشتر به نیاز خویش به ارتباط با خداوند، وحی نبوت و کتاب آسمانی پی می­برد. در این میان، قرآن، کتاب آسمانی مسلمانان و واپسین راهنمای بشر، کارآمدترینِ کتابها برای سعادت و بهروزی است. که در تمام شئون زندگی انسان سخن ها دارد.

کتابی که کرامت واقعی را به انسان عطا می کند؛ که در آن هیچ انحرافی نیست ?غیر ذی عوج?¹؛ کتابی که یکسره نور است:?انزلنا الیکم نورا مبینا?²؛ نوری که هرگز خاموش نشود و انسان را از ظلمات جهل، شرک و تفرقه نجات دهد؛ کتابی که بر علم و تزکیه انسان بیفزاید:?یزکیهم و یعلمهم?³ ؛ کتابی که سراسر شفاست⁴ و درمان دردهای فردی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است.

کتابی که هرچه دنیای علم پیشرفت می کند، شکوفاتر شده و صاحب آن با صراحت به همه مخالفان در طول تاریخ اعلام کرده که هرگز نمی توانید مثل قرآن و حتی مثل یک سوره آن را بیاورید؛ حتی اگر از همه مغزهای متفکر که در اختیار دارید، دعوت کنید.⁵

کتابی که در جامعیت از ساده ترین تا مهم­ترین مسائل را برای ساده ترین تا دانشمندترین افراد مطرح کرده و انسان را به تواضع و خشوع وامی دارد.

به عنوان نمونه، درباره سخن گفتن و روش آن، دستورات زیبایی در قرآن آمده که با هم می خوانیم:

ـ با مردم به نیکی سخن بگویید، دوست باشند یا دشمن:?قولوا للناس حسنا?⁶

ـ کریمانه سخن بگویید: ?قولا کریما?⁷

ـ سخن باید محکم و مستدل باشد: ?قولوا قولا سدیدا?⁸

ـ نرم و متین باشد: ?قولا لینا?⁹

ـ پسندیده باشد: ?قولا معروفا?¹⁰

ـ گویا و رسا باشد: ?قولا بلیغا?¹¹

ـ از بهترین کلمات باشد: ?یقولوا التی هی احسن?¹²

ـ صادقانه باشد، نه منافقانه: ?لم تقولون ما لا تفعلون?¹³

مهجوریت قرآن

امروزه قرآن حتی در میان مسلمانان مهجور است؛ بعضی توان تلاوت آن را ندارند، بعضی نمی خوانند، بعضی از اسرار و نکات آن محروم اند و بعضی بدان عمل نمی کنند. این مهجوریت، شکایت پیامبر(ص) را در قیامت به دنبال دارد که می فرماید: « پروردگارا همانا قوم من این قرآن را کنار زدند.»¹⁴

باید بدانیم که قرآن، فقط کتاب تلاوت و تجوید و حفظ و مسابقه و زینت سفره عقد و روی سر مسافر و وسیله سوگند و بر سر قبور خواندن و در مراسم افتتاحیه برای جمع شدن دعوت شدگان و امثال آن نیست. گرچه این امور، نشانه حضور قرآن در صحنه زندگی مردم و احترام آنان به قرآن و مقدس شمردن آن است و قرآن نیز خود به تلاوت آن دستور داده و به زیاد خواندن آن توصیه کرده است؛ حتی نگاه به قرآن عبادت شمرده شده و دست بی وضو گذاشتن به آن تحریم شده است، اما تمام این امور عبورگاه است نه توقفگاه.

قرآن مجموعه ای از آیات است و آیه به معنای نشانه است. نشانه برای نشان دادنِ راه است که انسان راه را برود، نه آنکه پای نشانه بنشیند!

آنچه از تلاوت و ترتیل و تجوید مهم تر است، تدبر و تفکر در آیات برای حرکت در مسیر الهی است. خداوند تدبر در قرآن را لازم شمرده و کسانی را که اهل تدبر نیستند، توبیخ کرده است:?افلا یتدبرون القرآن علی القلوب اقفالها?¹⁵؛ آیا بر دل ها قفل خورده است که در قرآن تدبر نمی کنند؟

دستور تدبر برای همه عصرها و نسل هاست تا کسی گمان نکند همه نکات قرآن را پیشینیان فهمیده اند و دیگر جایی برای تدبر و تأمل نیست. قرآن باید محور عقیده و عمل و اخلاق و سیاست و اقتصاد و جنگ و صلح و قانون و روابط ما باشد.

قرآن را باید همانند نماز به پا داشت. خداوند درباره اهل کتاب می فرماید:« اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را که به سوی آنان نازل شده، به پا دارند، از هر سو نعمت ها بر آنان سرازیر می شود.»¹⁶

با اینکه قرآن نااهلان را به حیوان و جماد تشبیه کرده و کلماتی نظیر :?کمثل الحمار?¹⁷، ?کمثل الکلب?¹⁸، ?کالانعام?¹⁹ و ?کالحجاره?²⁰ درباره آنان به کار برده است؛ ولی درباره کسانی که کتاب آسمانی را به پا نمی دارند، می فرماید:

?یا اهل الکتاب لستم علی شئ حتی تقیموا التوراة...?²¹؛ ای اهل کتاب، هیچ و پوچید مگر آنکه کتاب آسمانی را به پا دارید.

راستی آیا ما قرآن را به پا داشته ایم؟ آیا راه و روش زندگی ما بر اساس قرآن است؟ کدام فرزند را سراغ دارید که وصیتنامه پدرش را نخوانده باشد؟ چرا ما توصیه های خالقمان را نمی خوانیم و در آن تأمل نمی کنیم؟

پی نوشت ها :

1. زمر/28.        2. نساء/174.      3. جمعه/2.      4. یونس/57.     5. یونس/38.

6. بقره/83      7. اسراء/23.      8. نساء/9.      9. طه/44.          10. بقره/235.

11. نساء/63.     12. اسراء/53     13. صف/2     14. فرقان/30.      15. محمد/24.

16. مائده/66.    17. جمعه/5.      18. اعراف/176     19. اعراف/179.     20. بقره/74.

21. مائده/68.

*با خدا انس داشته باشید*

بسم رب المهدی

*با خدا انس داشته باشید*

همه ی رذایل از ضعف در شناخت خداوند سرچشمه می گیرد و آنها به وسیله انس با انس گیرنده ی انس گیرندگان در عبادت، دفع و رفع می شوند. اگر انسان بداند که خداوند متعال در همه ی حال و زمان ها از هر خوبی خوب تر است، از انس با حق تعالی جدا نخواهد شد.
در تعبدیات، کوه کندن از ما نخواسته اند، سخت ترینش نماز شب خواندن است که در حقیقت تغییر وقت خواب است نه اصل بی خوابی، بلکه نیم ساعت زودتر  بخواب تا نیم ساعت زودتر بیدار شوی، آیا می ترسی اگر بیدار شوی دیگر خوابت نبرد و بمیری؟ اگر خواب بمانی، در خواب هم ممکن است بمیری.

جناب عشق 2

بسم رب المهدی

جناب عشق(نکته ها از آیت الله بهجت ره)

بسم رب المهدی

گپ دوستانه با امام رضا علیه السلام

گفتگوی ویژه «مهدین» با امام رضا علیه السلام ! در قطعه ای از بهشت

توصیه می کنم حتماً مطالعه بفرمایید.

ره توشه

1. آیه الله کشمیری (ره): یکی از کسانی که اهل تدریس بود، نزدم آمد. او گرفتاری داشت و از زنش خیلی ناراحت بود. از من دوایی برای رفع این گرفتاری خواست. گفتم: شما قرآن بخوانید؛ قضیه حل می­شود. آن شخص گفت: 2 سال است که لای قرآن را باز نکرده ­ام!!

2. امام خمینی (ره) : در قرآن کریم، این سرچشمه فیض الهی، تدبر کن.
هر چند صرف خواندن آن، که نامه محبوب است به شنونده محبوب، آثاری دلپذیر دارد، لکن تدبر در آن انسان را به مقام بالاتر و والاتر هدایت می­کند. «أفلا یتدبرون القرآن أم علی قلوب أقفاله» و تا این قفل و بندها باز نگردد و به هم نریزد، از تدبر هم آنچه نتیحه است، حاصل نگردد.

3. مرحوم علامه طباطبایی به نقل از آیه الله سیدعلی قاضی (ره) : اگر من به جایی رسیده باشم، از 2 چیز است: قرآن کریم و زیارت سیدالشهداء(ع).

4. مرحوم آیه الله شیخ مجتبی لنکرانی، استاد حوزه علمیه نجف که مرحوم کشمیری بعضی درس های سطح را نزد ایشان خواند، در اواخر عمر بسیار قرآن می­خواند و گاهی می­فرمود:« کاش بجای تدریس بعضی کتاب ها در جوانی، قرآن می خواندم!».

5. آیت الله بهجت(ره): آیا قرآن با زبان حالش نمی گوید، حیف از من که در دست شما هستم؟! آیا ما قدردان قرآن هستیم؟! در صورتی که در روایت آمده است: « هرکس قرآن را بخواند [یا ختم کند] گویی که نبوت در وجود او گنجانده می­شود، با این تفاوت که بر او وحی نمی­شود.»

6. ... افراد گمراه و گناهکار لجوج چون بر گناهشان اصرار دارند، قابلیت هدایت را از دست می­دهند و هرگز نمی­توانند از قرآن بهره­ ای ببرند، اما گمراهانی که در جستجوی حق­ اند، بی شک از قرآن بهره می­گیرند، به این شرط که از آیات الهی استفاده صحیح بکنند، در عین حال صِرف یک خطا و یا ارتکاب بعضی از گناهان موجب نمی­شود که انسان نتواند از قرآن بهره مند شود. توبه راه بهره­گیری گناهکاران از مائده وحی است که مورد تأکید فراوان قرآن و روایات است. پس اگر کسی توبه کند، در واقع از هدایت قرآن بهره گرفته است. مولای متقیان امیرمؤمنان(ع)
می­فرماید:« از این کتاب بزرگ آسمانی برای بیماری­های خود شفا بخواهید و برای حل مشکلاتتان از آن یاری بطلبید؛ چرا که در این کتاب، درمان بزرگ­ترین دردهاست؛ درد کفر و نفاق و گمراهی و ضلالت».

7. قرآن کتابی است که پیغمبر ساز است؛ زیرا پیغمبران 2 گونه اند:

قسم اول، پیامبرانی که از جانب خداوند به پیامبری تعیین شده­ اند.

قسم دوم، پیغمبران کمالی، که در اثر ایمان و عمل به دستورات قرآن، به کمالات پیامبر نایل می­گردند.

بنابراین، قرآن پیغمبران کمالی تربیت می­کند و پیغمبرساز است. البته اگر انسان اهلیت داشته باشد، در و دیوار هم به اذن خدا معلم او خواهند بود، وگرنه هیچ سخنی در او اثر نخواهد کرد، چنانکه سخنان پیامبر(ص) در اوجهل اثر نکرد! و شاگردان قرآن و پیغمبر(ص) بعد از رحلت آن حضرت چه فتنه­ ها که به پا نکردند؟!  آیت الله بهجت(ره)